Tot ongeveer 3 jaar geleden heb ik altijd een zeurderig onbestemd gevoel gehad dat er diep in mij ergens iets mis was. Vermoedelijk was dit de drijfveer tot alle verschillende vormen van zelfontdekkingstochten die ik vanaf mijn 22ste heb ondernomen, waaronder ook mijn opleiding tot lichaamsgericht therapeut.
Maar ook de laatste jaren waarin ik me mentaal en emotioneel heel goed voelde, bleef er een fysieke stress aanwezig die ik moeilijk kon verklaren. Pas toen ik vorig jaar gestart bent met een individueel traject bij een traumatherapeut die werkt met een combinatie van SE (‘somatic experience’ gebaseerd op de theorieën over trauma van Peter Levine) en massagetherapie kwam ik bij de kern van dit onbestemde gevoel.
In de sessies ervaarde ik hoeveel opgekropte energie er in mijn spieren, organen en zenuwstelsel zat; en kon ik deze beetje bij beetje ontladen. De oorzaak van deze fysieke spanningen en chronische stress bleken een aantal (toch nog!) onbekende en onverwerkte trauma’s uit mijn vroege jeugd. Toen ik mij ging verdiepen in trauma en PTSS (post traumatische stress stoornis) bleek ik ineens een heel aantal verschijnselen te herkennen.
Het resultaat was werkelijk wonderbaarlijk! Ineens kon ik genieten van uren ontspannen muziek luisteren op de bank (normaal was 10 min ergens te moeten stilzitten al een ramp), viel ik ruim 5 kg af en verdween het schaamtegevoel over mijn lichaam. Maar het meest dankbaar ben ik met het feit dat mijn eerste instinctieve reactie op confrontatie, schrik en dreiging weer een vecht- of vlucht reactie is in plaats van een soort verlamming.
Ik realiseerde me pas vorig jaar echt dat ik altijd volledig blokkeerde als er iets gebeurde wat ik niet prettig vond of waar ik van schrok. Ik wist dan niet meer wat ik voelde of hoe ik zou moeten reageren. Dit heeft natuurlijk een groot effect op relaties die je hebt met andere mensen. Je geeft dan namelijk niet goed aan wat je grenzen en je verlangens zijn. Ik schaamde me ook voor het feit dat ik soms zo’n slappeling was en ‘niet in staat mijn mannetje te staan’ bij een confrontatie.
Het is bijna niet te verwoorden hoe geweldig bevrijdend het is als je ineens over de capaciteit beschikt ‘gewoon’ te kunnen reageren op mensen die iets doen of zeggen wat je vervelend vindt. Of aan anderen aan te geven wat je graag zou willen zonder het gevoel te hebben dat je ‘dood’ gaat als ze weigeren.
Vanaf deze zomer heb ik 2 mensen betrokken bij mijn organisatie voor vrijwilligerswerk in Afrika (Ontmoet Afrika), zodat ik mijn tijd en energie vollediger kan richten op het begeleidingen van mensen met onverwerkt trauma binnen mijn Praktijk Eigen Aarde.
Wil je meer lezen over wat trauma is, welke effecten het heeft en hoe je ervan kunt herstellen? Stuur me een mail voor het artikel dat ik daarover geschreven hebt, of lees de verkorte versie op mijn website.
Mooi Lianne,
Dank voor je blog. Ik herken veel van wat je schrijft. Ik heb ook lang dat gevoel gehad en pas sinds ik mezelf toesta te zijn zoals ik ben, ga ik me meer thuis voelen in mijn leven. Wij mensen hebben veel aan zoekers zoals jij en ik, door onze ervaringen, kunnen wij (jij bij mij en ik bij jou) zien dat je nog leeft nadat je je “mis-zijn” in de ogen gekeken hebt.En dat het leven zelfs een stuk aangenamer is na zo’n ervaring.
Keep on truckin’!
Hans van Wayenburg
Dank je wel voor het delen Lianne van je ervaring, echt heel mooi.