Tropisch souvenirtje

Op de laatste nacht van ons soepel verlopen en succesvolle werkbezoek aan Ghana werd ik wakker door hevige buikkrampen.

Hè???

Ik heb altijd een ijzersterk maagdarmstelsel gehad en bleef immer fier overeind als er rondom mij mensen ten prooi vielen aan tropische bacteriën of parasieten. Bovendien sliep mijn reisgenoot naast mij als een roosje en wij hadden toch precies hetzelfde gegeten?

Ik kreeg het zelfs koud in deze tropische nacht en heb de trui, die puur en alleen diende als bescherming tegen airco bussen, aangetrokken. De volgende dag heb ik me nog door twee vergaderingen met partners heen geworsteld onder invloed van een stripje paracetamol. De daaropvolgende nachtelijke vliegreis was evenmin een pretje…de vriendelijke en bezorgde steward regelde zelfs een rolstoel voor me om mij naar de bagagebanden te laten vervoeren (toegegeven; dat was wel een beetje overdreven, maar ook wel weer een hele ervaring!).

Op Schiphol stond ik voor een dilemma; doorreizen naar Terschelling waar mijn man en kinderen met smart op mij zaten te wachten? Of toch naar mijn moeder in Amsterdam om eventueel naar de tropendienst van het AMC te kunnen? Na enig innerlijk beraad koos ik voor een directe trein naar Leeuwarden die 10 min later zou vertrekken.

Eenmaal op Terschelling bleef ik een regelmatig bezoeker van het sanitair gebouw. En ik voelde mij zo traag en duf als na een nacht met max 3 uur slaap (terwijl ik in werkelijkheid het klokje rond sliep). Gelukkig had ik geen koorts meer, zodat ik inschatte dat een bezoek aan een arts niet meteen urgent was.

Maar na twee dagen had ik er genoeg van. Tijdens mijn dagelijkse yoga- en meditatie ritueel op mijn favoriete duintop vroeg ik mij af waarom ik dit keer bevattelijk was geweest voor een tropisch beest in mijn maagdarmstelsel. Het viel mij in dat ik ermee op zou moeten houden om mijn systeem te belasten met een teveel aan schadelijke stoffen zoals bij overmatig gebruik van alcohol, suiker of verzadigde vetten.

Het was waar dat we op de laatste avonden in Ghana ons succes hadden gevierd met een biertje (‘helaas’ alleen geserveerd in flessen van 667 ml) en zelfs wat hadden geëxperimenteerd met de lokaal gebrouwde kruidenbitters…

Ook realiseerde ik mij dat ik me tot dan toe eigenlijk heel passief opstelde tegenover deze infectie. Ik liet het maar over mij heenkomen, net zoals ik alle infecties, kwalen en aandoeningen in mijn leven tot nu toe maar onderging. Ik bedacht dat ik eens kon uitproberen wat er zou gebeuren als ik mij als een actief en krachtig tegenstander van dit ongedierte op zou stellen.

OK; ik nam mij voor voortaan wat respectvoller met mijn dierbare maagdarmstelsel om te gaan. Vervolgens heb ik het tropische beest in mij streng toegesproken en verordonneerd snel te vertrekken. Ik had haar boodschap begrepen, dus ik vond het niet meer nodig dat ze zich nog langer in mijn systeem op zou houden. In gedachten stuurde ik mijn witte bloedlichaampjes en masse naar het aangetaste gebied om er nog wat meer vaart achter te zetten.

En… hoe geweldig! In de loop van de twee volgende dagen voelde ik de pijn en gevoeligheid langzaam naar beneden zakken en kwam ook mijn energie weer gestaag terug! Wat een opluchting en wat ben ik dankbaar dat mijn eigen systeem deze indringer heeft kunnen overwinnen. En dat zonder gedwongen te zijn antibiotica te slikken waarvan mijn hele darmflora zich weer zou moeten herstellen!