Het is de zomer van 2013. Ik lig diep in de put in mijn tent op Terschelling. Iets met een vriendin. Ik voel me radeloos, vol schaamte over mezelf, ik weet het niet meer.
Plotseling stapt mijn zoon de tent in, ziet me huilen en kijkt me aan. Hij zegt niks, niet dat ik me kan herinneren tenminste, hij kijkt alleen. En dan breekt er iets open. Alle zwaarte valt in één klap weg, ik weet wie ik ben en waar het allemaal om gaat.
In zijn ogen zie ik zijn liefde. Hij houdt van mij. Of ik nou lach of huil, of ik mij nou schaam of trots rond paradeer. Onvoorwaardelijke liefde. Het is het meest waardevolle wat iemand te bieden heeft.
En het treft mij als een pijl, het breekt mijn eigen hart open. De uren, dagen, weken erna is mijn hart als een vulkaan. Die, nu eenmaal wakker, met een onbedwingbare kracht lava blijft spuwen.
Hier gaat het om. Dit is mijn diepste verlangen. Mijn onvoorwaardelijke liefde, waarmee ik geboren ben, bevrijden uit alle lagen angsten en schaamtegevoelens. Deze weer kunnen voelen als ik naar onze aarde kijk. En naar mijn medemens.
Twee en een half jaar later open ik mijn praktijk Eigen Aarde, en specialiseer ik mij op het gebied van trauma.
Dit verhaal wilde ik afgelopen week vertellen aan de groep vrouwen van het ondernemersnetwerk waar ik lid van ben. In de vorm van een pitch van 1 minuut om te laten zien wie je bent en waarom je doet wat je doet.
Helaas. Om je persoonlijke pitch te mogen doen, moest je je kwalificeren voor de 2e ronde. En in de 1e ronde werd ik overvallen door een totale black-out. ’s Nachts besloot ik dat ik dit verhaal toch wil vertellen. Het is mijn dierbaarste.
Mooi lieve Lianne! Dank je!!!!
De liefde tussen moeder en kind is onvoorwaardelijk. Ik weet het uit eigen ervaring, alhoewel die van de vader toch wat anders ligt. Maar het kan je helpen in allerlei situaties, zeker als die gevoelens van kind naar ouders toe net zo sterk is als de gevoelens van de ouders naar hun kind. Dat geldt ook in de situatie van als er sprake is van kleinkinderen. Je hebt dan wel het plezier en het geluk, maar minder de zorg.
Dat je het op enig moment niet meer kon bespreken kan ook te maken hebben met de gevoelens die je toen had.
Bedankt Theo voor je reactie. In mijn optiek en ervaring is de onvoorwaardelijke liefde van het kind naar de ouders in eerste instantie (eerste jaren) veel puurder dan die van de ouders naar het kind. Het kind heeft nog veel minder harnas rond zijn/haar hart over het algemeen, waardoor het gevoel van liefde veel sterker uitstraalt. Wat ikzelf het meest pijnlijke vind om mij te realiseren is dat een jong kind dit enorme geschenk van liefde voor zijn/haar ouders te geven heeft, en in de eerste jaren zelfs nog niet zoveel meer dan dat. En dat er zoveel ouders zijn die de enorme waarde hiervan niet kunnen zien en erkennen en dus ook niet volop ontvangen.