Het is de 3e ochtend van de masterclass ‘trauma as a gateway to spirit’. Iets hier voelt groots, bijna ontzagwekkend. Ik vraag mij af wat het is. Het is niet de informatie, heel veel nieuws heb ik nog niet gehoord. Ik kijk om mij heen naar de 250 andere mensen in de zaal. En dan voel ik het. Het is dit samenzijn. De energie van al deze mensen synchroniseert zich naarmate we langer samen zijn, onze aandacht zich concentreert en we onze ervaringen en drijfveren in de sprekers en in elkaar herkennen. Ik zie zo’n beeld voor me van allemaal losse spreeuwen die op een bepaald moment samenkomen en zich dan als één groot superorganisme in de meest mooie en dynamische wolken bewegen. De ervaring deel te zijn van zo’n wolk is indrukwekkend en ontroerend (en daarnaast ook wel een beetje eng en verwarrend).

Later die dag wordt mijn gevoel gevat in een model. Een binnenste cirkel representeert je bewustzijn van je individuele ik. Dit IK zit vol ervaringen. Liefdevolle en pijnlijke, krachtige en angstige. Als je bewustzijn zich verruimd ervaar je het collectieve veld. Je kunt je dan ingebed voelen in alle menselijke ervaringen. Je bent samen met al die anderen die een vergelijkbare wond hebben, of diezelfde passie. Als je bewustzijn zich nog meer verruimd ervaar je het kosmische veld. Ik herinner mij ervaringen van verbondenheid met alles om mij heen, met de volstrekte logica van alle gebeurtenissen in mijn leven, van al het leven.
De boodschap voor ons als therapeuten is dat individueel opgelopen pijn kan helen door zulke ervaringen van inbedding in het collectieve en kosmische veld.

Dit is precies wat Mariken en ik beogen tijdens onze seizoenscyclus op Terschelling. Tijdens de uren alleen buiten keer je als vanzelf naar binnen, naar alles wat daar leeft. En tegelijkertijd word je opgenomen door het eiland; ingebed in het landschap, de wind, de zon, de vogels en de weidsheid van strandvlakten, de onmetelijke oceaan en indrukwekkende wolkenluchten. Gedurende de dagen synchroniseert je energie dan steeds meer met die van de natuur om je heen. Je kunt dan plotseling overvallen worden door de kracht van dit samenvallen. Ik ervaar dit als een gevoel van zachte doch grote kracht; alles is goed, ik ben goed.