Afgelopen weekend was ik te gast bij een echtpaar die ik nog niet zo lang ken. De man, Hans van Wayenburg, nodigde mij uit portretfoto’s te maken voor mijn website. En dat was een heel interessante ervaring! Ik ben eigenlijk nooit veel bezig met mijn uiterlijk. En eerlijk gezegd word ik erg verlegen als hier ineens oprechte aandacht voor is. Met deze verlegenheid werd ik tijdens de fotosessie natuurlijk geconfronteerd. Naast deze verlegenheid voelde ik ook nog de druk van het verkrijgen van een goed resultaat; een mooie foto. Het fijne was dat de fotograaf zich bewust was van dit kwetsbare stuk in mij. Hij benoemde dit, zodat ik het mijzelf meer bewust werd en toonde veel respect en openheid zodat we dit stuk samen verder konden verkennen. Het voelde alsof hij contact legde met mijn innerlijke schoonheid, deze aansprak en verleide om naar buiten te komen. Ik werd mij bewust van de angst voor de kwetsbaarheid van dit deel, maar ook van het verlangen het toch aan anderen te tonen. Omdat ik vanuit de fotograaf ruimte en respect voelde voor zowel de angst als het verlangen, kon ik ermee oefenen en spelen. En omdat we voldoende tijd namen voor dit proces, ontdekte we samen manieren om af en toe mijn angst te overwinnen en mijn innerlijke schoonheid naar buiten te laten komen. Het resultaat van deze middag is te zien op de homepage en de pagina ‘voorstellen’.
Geef een reactie