Afgelopen week was ik op Terschelling en daar ontsproten onderstaande twee teksten. De eerste is een blik op de weg achter mij. De tweede een blik op de weg voor mij. Ik deel deze graag als 13e bericht sinds de start van mijn maandelijkse blog vorig jaar januari.
De achter weg
Urenlange leegte
Roept de snijdende verlatenheid
In diepe wanhoop
Onhoudbare angst
Stuwt naar een verre stilte
Niets meer
Of heel in de verte?…
Een vage schijn van een wakende engel
Wie vertelt waar de sleutel is?
Of anders de weg erheen…hoe lang ook
Decennialang doolhof
BAM! Door de ogen van de zoon
Ineens de val in de lang vergeten bron
Oneindige opluchting
En dan volgt de lange terugtocht
Oh, toch geen weggetje langs de verscheurende hartenpijn
Dwars erdoorheen
Terug naar lijf, warmte, vertrouwen…
De voor weg
Poort naar jou
Met opgegraven moed
Ontbloting van rauwe emoties…lang verhuld
Smart, razernij, doodsangst
Ontsluiering van schaamteloze verlangens
Vuur, creatie, verbinding
Zonder zekerheid over de ontvangst
Zonder voorwaarden, zonder eisen
Over laten stromen
Dat waarvan ik zeker wist dat het je zou verjagen
Blijkt de brug over de ongrijpbare kloof
In overgave
Naar de diepte
In mij, in jou, in ons
Geef een reactie