Verbinden

Tot ongeveer de tijd dat ik mijn man ontmoette was het meest nastrevenswaardige in mijn leven vrijheid.

Zo verkondigde ik aan iedereen dat ik nooit voor mijn 60ste zou trouwen (na je 60ste is ’tot de dood je scheidt’ nog wel te overzien, dacht ik toen). Ik had kamers in woongroepen met een zeer bescheiden huur; en was niet van plan mij ooit slaaf te laten zijn van een hypotheek. Ik voelde mij een wereldburger; leefde verschillende perioden in Frankrijk, Duitsland en Ghana. En werd na mijn studie wandelgids in o.a. de Sahara. Met trots hechtte ik zeer weinig waarde aan spullen en aan uiterlijk; kleren, meubels en servies kreeg ik wel van de mensen om me heen. Ik schopte aan tegen autoriteiten als leraren en professors en bazen bij de vele baantjes die ik had (wie wil er nou een vast contract??). En bovenal streefde ik naar een soort verlichtingsstaat waarin je nooit meer afhankelijk was van andere mensen voor aandacht, troost of erkenning.

‘Helaas’ deelde mijn man dit vrijheidsstreven niet. Hij wilde een huis kopen en hij gaf op gegeven moment zelfs aan te willen trouwen (wat?!? Ik ben pas 30!). Daarnaast worstelde ik ook met mijn biologische gestuurde kinderwens (dat lijf ook met al zijn irritante behoeften).

Maar toch; mede door een aantal jaar therapie en de opleiding tot lichaamsgericht therapeut ging ik langzaam door de knieën. En durfde ik mij in de loop van de daaropvolgende jaren langzaam over te geven aan dat wat ik altijd had benoemd als ‘een burgerlijk leven’. En wonderlijk genoeg beviel het me wel. Ik startte zelfs een eigen onderneming waardoor ik, ook iedere vakantie, dagelijks vast zat aan mail en telefoon en echt geen zwangerschapsverlof kon opnemen.

Ik realiseer me nu dat het gaat om je te durven verbinden. En dat onder de vrijheidsdrang een angst zat voor het leven op aarde.

De laatste jaren ben ik me ook meer en meer gaan verbinden met mijn lichaam. En ontdek zo dat mijn lichaam vaak een bron van vreugde is, en bovendien een zeer goede gids die aangeeft wat op ieder moment goed voor mij is en wat niet. En hoe meer ik me verbind met mijn lichaam, hoe meer ik me kan verbinden met andere mensen op een manier waardoor ik vrijheid ervaar in zowel mijn eigen lichaam als in het contact. Vrij van schaamte en schuld en vrij van behoefte aan controle over andere mensen. En bovenal vrij om uiting en vorm te geven aan wie ik vanbinnen werkelijk ben, zonder angst voor mislukking of afwijzing.

Wat ik ervaar is: Verbinden is vrijheid in vervulling.