Het is al 15 jaar geleden, maar ik roep de ervaring nog vaak terug. Op een bovenkamertje in Amsterdam-Zuid krijg ik ineens het beeld van mezelf als zijnde de holte van een grot. Ik ben die holte; heel groot, leeg, donker en intens rustig. Heel liefdevol ook. Voor me een heel kleine lichte ingang. Daardoor komen af en toe mensen binnen. En die gaan een tijdje in mij zitten. En dat is mijn volledige functie en taak. Meer dan die holte te zijn waar af en toe iemand in komt zitten, is er niet. Oh, wat is dit heerlijk. Alle spanning die er normaal in mijn lichaam is, is weg. Er is alleen maar rust en liefde en een enorme voldoening.
Even voor de duidelijkheid. Dit is geen bekende staat van zijn voor mij. Ik wist helemaal niet wat men bedoelde met: ‘je moet stoppen met Doen en gewoon Zijn’. Wat ik dan meestal maar deed, was zitten wachten en gaan bedenken wat ik dan straks weer zou gaan doen. Ik ben best goed in doen namelijk. Ik heb geen gebrek aan energie, daadkracht en doorzettingsvermogen.
Een aantal maanden geleden beginnen we aan het programma voor onze seizoenscyclus Zwerven met het Tij. Ik lees ter voorbereiding een boek over de seizoenen waarin de termen Yin en Yang gebruikt worden om het karakter van de processen in de natuur (cycli van afname en toename van daglicht en leven en dood) mee te beschrijven. Uiteraard heb ik eerder over deze termen gehoord, maar ik vond het altijd maar vaag.
Pas nu dringt de betekenis van Yin echt tot me door. Dat is precies mijn grot-zijn-ervaring van 15 jaar geleden! En Yang? Ja, dat ben ik in mijn ‘gewone’ doen.
Het mooiste inzicht vind ik te zien dat je Yin en Yang in de natuur steeds naast elkaar ziet. Op de kortste dag op 21 december is Yin op z’n grootst. Waarna Yang elke dag weer in aandeel groeit, tot deze op de langste dag op 21 juni op z’n grootst is. Op 21 maart en 21 september zijn de twee soorten krachten ongeveer even groot. In de natuur zijn ze gelijkwaardig aan elkaar èn afhankelijk van elkaar. In ons natuurlijk ook, maar dat dat had ik in mezelf nooit op die manier beleefd.
Ik raakte altijd in paniek als er een bepaalde fase voorbij was en ik nog niet wist wat er daarna zou komen. Nu zie ik dat ik gewoon bang was voor de Yin fase. De fase van afscheid, loslaten, uitrusten. Van weten naar niet weten. Van doen naar niet doen. Leeg durven zijn, ontvankelijk, en gewoon wachten tot er zich een nieuw vonkje van inspiratie, verlangen, leven voordoet. Dat is de natuur, dat is hoe de cycli van het leven zich bewegen. Maar niet voor mij! Ik probeerde de Yin fase zo snel mogelijk door te racen door als een gek plannen te maken en deze met mijn goed ontwikkelde wilskracht zo snel mogelijk door te voeren.
Nu heb ik door wat een frustratie en energie het scheelt om in deze processen de natuur te volgen, de natuur die je zelf natuurlijk ook bent. En je te laten voeden en inspireren door alle andere natuur om je heen.
Op 8 maart gaan we met onze eerste groep naar Terschelling. De lente in de natuur is begonnen (kijk maar, de krokusjes komen al boven de grond, die trekken zich niks aan van een aangekondigde schaatsweek). We gaan kijken wat er gebeurt als je je overgeeft aan de leegte en ruimte in jezelf. En gewoon afwacht welke zaadjes daar ergens in je verborgen liggen en zin hebben te ontkiemen.
Zin om mee te gaan? Mail ons!
Geef een reactie